Rust is wedergekeerd

Vandaag zijn de kinderen weer naar school gegaan. Evie eigenlijk gisteren al, en Max vandaag. Dus de rust is weer in het huis. Kans voor mij om slaap in te halen. Ja echt waar slaap inhalen. Want ook al heb ik genoeg slaap gehad elke nacht. Een hele dag op iemand letten, spelletjes spelen, met de wii spelen en ergens mee naartoe nemen kost heel veel energie. Ik weet niet hoe Caron het allemaal volhoudt maar chapeau want ze vragen allebei heel veel aandacht. Dus van 's ochtends vroeg tot ongeveer half 4 heb ik huis voor mezelf. Lekker uitslapen en rustig mijn ontbijt eten zonder dat er iemand op mij zit te wachten tot ik klaar ben. Oreo en ik zijn weer terug in onze oude routine. Hij wacht buiten mijn deur tot ik wakker word. Om mij vervolgens de hele dag overal te volgen. Ja de rust is echt terug gekeerd.

Nog 11 dagen voordat ik weer op de bank zit. Bij mijn ouders of mijn eigen bank. Maar ik gok de bank van mijn ouders. Hoewel het er nog maar 11 zijn kan de tijd niet snel genoeg gaan. Ik heb zin om weer naar huis te gaan. Mijn ouders te knuffelen, vriendinnen te zien, vriendje te knuffelen, broertjes te knuffelen, oppaskindjes te knuffelen, en iedereen die ik vergeet, en natuurlijk de waterpolo. Waar ik sinds tijden weer zin in heb. Alle twijfels om te stoppen zijn verdwenen en laten we hopen dat ze ook weg blijven. En ik heb geluk, ik mag de zaterdag na mijn terugkomst gelijk aan de bak. Manmeercup wedstrijd gevolgd door een spetterend feest voor het 120 jarig bestaan van onze geweldige club SWOL 1894.

Komende anderhalve week mijn dagen vullen met zwemmen en relaxen. Nog een tripje naar Northallerton om een voorraad heerlijke gingerbiscuits in te slaan en dan is het wel zo ongeveer tijd om mijn koffer in te pakken.
Ben benieuwd of ik onder de 20kg ben gebleven.